Wim, 48 jaar.
Ik woon alleen. Mijn huis hou ik zelf op orde. Maar nu heb ik twee weken geleden bij het skiën mijn been op twee plaatsen gebroken én ik heb op diverse plaatsen kneuzingen opgelopen. Al met al is het een pijnlijke situatie. Inmiddels ben ik weer thuis, maar ik kan niet naar boven lopen. Met de dorpsconsulent hebben we naar een oplossing gezocht om te kunnen slapen in de woonkamer. Inmiddels is een speciaal bed gearriveerd. Ook heeft de dorpsconsulent er voor gezorgd dat er dagelijks een warme maaltijd wordt bezorgd, dat er boodschappen worden gehaald en dat ik vervoer heb naar de fysiotherapeut. Voorlopig kan ik zo enkele weken vooruit. Met hulp van een drietal vrijwilligers uit het dorp moet ik het op deze manier de komende tijd kunnen redden. Hierna ga ik met de dorpsconsulent de situatie opnieuw bekijken. Hopelijk ben ik snel weer helemaal mobiel en kan ik het alleen redden.

Jolanda, 35 jaar.
Vorige week ben ik moeder geworden van een prachtige dochter. Mijn man en ik hebben al twee zoontjes van 4 en 7 jaar. Bij de bevalling waren er complicaties, onze dochter is geboren via de keizersnede. Ik moet het nog heel kalm aandoen. De kraamverzorgster vertrekt al vroeg in de middag. Mijn man werkt in Amsterdam en kan geen extra vrije dagen opnemen. Hij kan ’s morgens wel iets later beginnen en onze twee andere kinderen verzorgen en naar school brengen. De kinderen van school halen en opvangen kan hij helaas niet doen. Hij is niet eerder dan om zes uur 'savonds thuis.

Wij hadden niet één, twee, drie een oplossing voor deze situatie. Via de dorpsconsulent hebben we kunnen regelen dat er de komende 10 dagen opvang is in de tweede helft van de middag. De dorpsconsulent heeft contact opgenomen met de NPV (Nederlandse Patienten Vereniging). Toen was snel geregeld. Twee moeders uit het dorp hebben deze taak voor hun rekening genomen!

Anneke, 54 jaar.
Mijn moeder is vorig jaar aan beide heupen geopereerd. Dat heeft geholpen tegen de chronische pijn die ze had. Maar het lopen gaat slecht. Ze is 85 jaar en woont zelfstandig. Aankleden en het bed opmaken gaat heel moeilijk. Ik zie dat het niet goed gaat met haar. Door mijn drukke baan waar ook nog werk in de avonduren bij hoort, kan ik haar doordeweeks niet helpen. Ik heb daarom contact opgenomen met de dorpsconsulent. Na een gesprek met mijn moeder merkte de dorpsconsulent al snel op dat zij zich nauwelijks meer doucht. De dorpsconsulent heeft na toestemming van mijn moeder de thuiszorg ingeschakeld.

Na een indicatiestelling worden door de thuiszorg nu elke dag haar steunkousen  aangetrokken en wordt zij door de thuiszorg twee keer per week gedoucht.

Op aanraden van de dorpsconsulent heb ik aan de buren gevraagd of zij doordeweeks een oogje in het zeil houden. In het weekend maak ik tijd vrij voor mijn moeder. Dan ga ik meerdere keren op bezoek om haar met raad en daad bij te staan.

Nel, 82 jaar.
Mijn gezondheid laat soms te wensen over. Ik wil nog van alles, maar door een chronische ziekte laten mijn armen en benen mij steeds vaker in de steek. Toch wil ik zo lang mogelijk in mijn huis, waar ik nu al 45 jaar woon, blijven wonen. Mijn man is zeven jaar geleden overleden. Mijn enige dochter woont in het buitenland. Ik heb op één ochtend in de week huishoudelijke hulp. Op deze manier red ik het. Maar er zijn ieder week wel een aantal dingen waar ik even hulp bij nodig heb, meestal zijn het kleine dingen. De dorpsconsulent heeft voor mij kunnen regelen dat er twee vrijwilligers zijn in het dorp op wie ik een beroep kan doen. Daarnaast is door bemiddeling van de dorpsconsulent een traplift geplaatst zodat ik op dagen dat het minder goed gaat toch mijn slaapkamer kan bereiken die op de eerste verdieping is. Ik hoop het zo nog een poos te kunnen volhouden.